Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan omdat we om 9.40 al bij de Corral in Bryce NP moesten staan om te horen of we mee konden met paardrijden. Na ongeveer 3 kwartier werd duidelijk dat er nog maar 1 paard over was voor de ochtend. We zijn toen terug gegaan naar de reserveringsdesk om de betaling die we per creditcard al gedaan hadden ongedaan te laten maken. Hopelijk is dat goed gelukt. In het motel hadden we gezien dat er van daaruit ook horsebackriding mogelijk was, maar dan in de Red Canyon. Hier konden we mee voor een 2 uur durende rit vanaf 11.00 uur. We werden met een busje naar de Red Canyon gereden en moesten daar wachten tot de paarden terug waren. Tegen half 12 zaten we onze paarden. Ik vond het best eng, want ik zat (als kleinste) op het grootste paard. We kregen uitleg over hoe we moesten rijden ´Western like´, wat betekent 1 hand op de steun en in de andere hand de teugels vasthoudend. Links, rechts, stoppen en aansporen, we deden het allemaal of we nooit anders gedaan hadden. We reden met z'n vieren achter Kip aan onze gids door een prachtig landschap, wat door toeristen nog nauwelijks ontdekt lijkt te zijn. De paarden moesten omhoog, dat was niet zo eng, maar naar beneden ... was minder comfortabel. Kip zei tegen me dat wat me kon helpen was om te vertrouwen op het paard en dat heb ik toen maar gedaan. Niek reed helemaal achteraan op een paard Papoosh wat een beetje lui was. Hij bleef steeds achteraan. Mijn paard Sundance daarentegen wilde steeds het paard van Kip inhalen. Marcel zijn paard Breaker struikelde regelmatig over zijn eigen poten en het paard van Joep Lucy deed het heel goed. Af en toe stopten we even om foto´s te maken of als Kip iets te vertellen had (wat niet zo veel voorkwam). Hij vertelde op een punt dat we vlakbij de ´hide out´ van Butch Cassidy waren die hier vlakbij was opgegroeid als zoon van Mormonen. Het kan verkeren.
Na een uur ging mijn linkerknie al pijn doen, dus ik was blij dat we na anderhalf uur al op de startplek waren. Eenmaal van het paard af voelden we allemaal onze spieren goed. Nadat we weer bij onze auto waren gebracht gingen we gelijk door op weg naar Zion. Onderweg hebben we nog wat gegeten en tegen 17.00 waren we er. We moesten door het National Park om in Springdale waar we overnachten, te komen. We kregen dus gelijk een indruk van dit park. Heel erg mooi; in plaats van dat we bovenaan een canyon in keken, reden we nu in het dal en keken tegen de enorme rotswanden op. Het was er gelijk een heel stuk warmer, nl. 35 graden. Het motel was prima en gelegen in een toeristisch, maar gezellig aandoend plaatsje. Er zijn veel winkeltjes, motels en restaurantjes te vinden. Nadat we ons geìnstalleerd hadden heb ik eerst een was gedraaid in de laundry van Springdale. Hierna zijn Mars en de jongens nog even langs de winkeltjes gelopen en hebben daar slippers gekocht voor Joep, want die van hem waren aan het vergaan. Hierna nog wat relaxen en TV kijken en natuurlijk internetten. Nadat we ons opgefrist hebben zijn we 's avonds nog een ijsje gaan eten, want een maaltijd kon er niet meer bij.
zondag 2 augustus 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderenWat genieten jullie toch en ik geniet met jullie mee!
Goed van jullie op die paarden, terwijl jullie nog nooit gereden hadden. Waarom moest Luus als kleinste op het grootste paard? Mars vond jij het niet eng op dat struikelende paard? Hier gaat het allemaal gezapig door:boerendag en trekkertrek! Wat een verschil!