Dag 24: Los Angeles - Amsterdam - huis

Vandaag nemen we afscheid van de VS. We staan een beetje op tijd op en pakken alles in en maken de huurauto leeg. Bert en Lida maken ondertussen het laatste ontbijt hier: hash brown (rösti) met een cheesesandwich; weer erg lekker. Rond 12.00 nemen we afscheid van Bert & Lida en rijden naar Alamo om de auto in te leveren. Dat gaat erg makkelijk: er wordt een korte blik in geworpen en we kunnen met de shuttle gelijk naar LAX. Omdat we online al ingecheckt zijn, hoeven we niet zo lang te wachten bij de Fast Bag Drop. De koffers moeten we hierna naar ee X-raystand brengen en vandaar uit gaan ze naar het vliegtuig. We hebben nog veel tijd over, dus drinken even wat en daarna willen we taxfree gaan shoppen. We gaan daarom langs de douane, maar door de renovatie van het vliegveld is er weinig te shoppen. Een paar kleine winkeltjes waar maar weinig verkrijgbaar is. Gevolg is dat we al voor 14.00 bij de gate zitten. Vliegen is vooral wachten, daarom houd ik er niet zo van. We hebben weer 4 stoelen in het midden van het toestel een beetje achteraan. We mogen dus al snel er in. De terugtocht duurt maar 9 uur en 15 minuten (heen was 11 uur), dus dat valt mee. Alles gaat prima, alleen kunnen we geen van allen slapen. Marcel lukt het om een uurtje te dutten, dus nogal moe komnen we aan op London Heathrow, waar 2 uur later de vlucht naar Amsterdam vertrekt. Ook hier even wat drinken; Niek en Marcel gaan nog wat winkels bekijken, Joep en ik willen alleen maar zitten (wachten). Om 12 uur stijgen we op en al om 14.00 (in Engeland is het 1 uur vroeger) landen we al op Schiphol. Het is echt een hele korte vlucht. We moeten wel vrij lang op de bagage wachten, maar om 15.00 staan we dan eindelijk buiten: terug in Nederland; altijd een beetje een afknapper in het begin. Marcel zet zijn telefoon aan en heeft een voicemailbericht van de kennel waar onze hond Ted verblijft: of we hen willen bellen. Ik ben gelijk bezorgd en bel ze snel op, terwijl Mars de auto op haalt. Het blijkt dat Ted een flinbke oorontsteking heeft waarbij zijn oorflap helemaal dik is. De vraag is of we hem zo snel mogelijk kunnen halen zodat we er dezelfde dag nog mee naar de dierenarts kunnen gaan. We spreken af dat we hem onderweg oppikken en maar zien waar we hem in de auto laten. De bagageruimte is nl. vol en Ted is voor een labrador best groot, maar we willen hem natuurlijk zo snel mogelijk hebben. Als we in de kennel aankomen vertelt de eigenaar dat hij denkt dat Ted een bloedoor heeft en dat hij het verstandig vindt als we hier niet te lang mee wachten. ted wil niet eten en heeft er pijn aan. Ahhhhh zielig; ik was stiekem wel opgelucht, want ik dacht dat er iets ergers aan de hand zou zijn. We proppen Ted op de grond bij de achterbank en gaan 's avonds met hem naar de dierenarts. Hij heeft inderdaad een bloedoor, dat de arts puncteert. Het doet erg pijn, evenals de injectie met corticosteroiden. Nog een kuurtje en als het goed is moet hij binnen en week weer opgeknapt zijn. Niet zo'n leuke thuiskomst, maar we zijn blij dat het nu gebeurt en niet als we net weg zijn. Thuis alles wassen, uitpakken opruimen, de post lezen e.d. Kortom: we zijn weer thuis!