Dag 7: Page

Vandaag gaan we de Antelope Canyons bezoeken. We moeten een beetje haasten, want vòòr 9.00 ontbijten. Voordat iedereen gedoucht is....
Het continentaal ontbijt is inbegrepen, maar stelt dan ook niks voor: een soort mierenzoete muffins van een ondefinieerbare substantie, je kunt boterhammen roosteren (voor mij op zich prima) en er is cereal en dat was het. Niek en Marcel die wat meer van hartig houden om de dag te beginnen eten vrijwel niets. We besluiten morgen bij Denny's te gaan ontbijten. Hierna trekken we onze hikingschoenen weer aan, nemen wat drank en ijsblokjes mee en gaan op pad naar de Antelope Canyon. We besluiten eerst de Upper Canyon te gaan bekijken en daarna de Lower Canyon. We verzamelen op een parkeerplaats van waaruit je met pick-ups naar de canyon wordt gebracht over een zanderige weg. We betalen $ 6 per persoon voor een Navajo-permit die ook te gebruiken is voor de Lower en nog eens $ 25 p.p. voor een tourguide. We kunnen vertrekken met de tour van 10.00 uur. Het drukst is het rond het middaguur, vanwege de mooie lichtinval in de canyon, maar wij houden er niet zo van om in de drukte te lopen. Daarnaast is het bewolkt vandaag, dus van de lichtinval komt sowieso niet zo veel. De tocht naar de canyon is grappig. Onze gids: een Navajo-vrouw van rond de 50 - 60 jaar (?) rijdt ons er heen. Je moet een soort van bergspleet instappen om de canyon te betreden. Op de foto's is te zien hoe indrukwekkend het er uit ziet. We komen ogen te kort. Onze gids geeft veel informatie en ook van uit welk punt je de mooiste foto's kunt maken. Ze heeft een rood gezicht en vertelt dat ze deze 'sunscreen' zelf maakt van rood zand vermengd met zonnebrand. Beschermt tegen de zon en 'keeps you young'. Ze vertelt dat er afgelopen zaterdag een 'flash flood' is geweest waardoor de canyons volgestroomd waren met water. De Upper is inmiddels weer droog, hier en daar zijn takken te zien die meegevoerd zijn. Het is niet druk in de canyon waardoor we alles goed kunnen zien en Marcel en Joep weer veel foto's kunnen maken. Na ongeveer een uur gaan we terug naar de parkeerplaats. Van daaruit rijden we naar de Lower Canyon. Deze canyon moeten we betreden door af te dalen in de grond. Er gaat een gids mee, maar alleen om de weg te wijzen: hij vertelt niets. In 1997 zijn hier 11 toeristen verdronken toen ze werden verrast door een flash flood: de canyon stroomde vol en ze konden geen kant op. De afgelopen dagen is de canyon gesloten geweest ivm de flash flood van afgelopen zaterdag. Er is in de canyon ook nog veel van te zien, op sommige plaatsen is het modderig en o wat zijn we blij met onze stappers! Deze canyon is anders van karakter, er zijn veel nauwe doorgangen, je moet trapjes af, maar van boven is hij veel meer open. Ik was vooraf nog aan het twijfelen of ik er wel in moest gaan, vanwege mijn claustrofobie, maar ik heb me geen moment opgesloten gevoeld. Ook hier was het niet druk. De canyon zelf is een stuk langer: je doorloopt deze en moet dan bovenlangs weer bovengronds teruglopen naar het parkeerterrein. Het is dan inmiddels zonnig en warm. Hierna gaan we lunchen in Page bij Ranch House Grille. Ook hier weer enorme porties, de dranken alleen al! Klein maar fijn kennen ze in de VS niet. We hebben dan ook al wat dikke mensen gezien, echt niet normaal soms.
's Middags zijn we eigenlijk allemaal moe (waarvan?) en gaan we wat relaxen. Aan het eind van de middag gaan we naar de Walmart om nog wat inkopen te doen: je bent er zo een uur mee kwijt. De jongens willen graag weer bij de Dam Bar & Grille eten, dus dat doen we. Het is een relaxte tent met goed eten en we zitten er erg gezellig. Morgen vertrekken we naar Bryce Canyon.