Dag 3: Manhattan Beach - Lake Havasu City

De jetlag houdt maar aan bij mij: weer om 02.00 wakker. Heel vervelend, maar komt wel een keer goed hoop ik. Marcel en de jongens zijn rond 07.00 wakker, wat voor hen ook erg vroeg is. Bert en Lida maken een ontbijt voor ons: American pancakes met gewone bacon en Turkish bacon, van kalkoen dus; minder vet en zeker zo lekker. Na het ontbijt pakken we alles in om de rondreis te kunnen starten. Bert en Lida verrassen ons door de koelbox te vullen met frisdrank, water, lekkere eterijtjes en ijsblokjes natuurlijk. Het zijn zulke lieve, hartelijke en zorgzame mensen! Ze hebben ons voortdurend op het hart gedrukt vooral veel te drinken, want het kan goed warm worden in de woestijn. We nemen afscheid van elkaar voor 3 weken en gaan op pad. Nog even lastig: de TomTom kent Lake Havasu niet. Vreemd want het is een bekende plaats. We stellen hem daarom maar in op 29Palms, dan zijn we in elk geval op de goede weg. Het kost echter nog wat moeite om LA uit te komen en de ingestelde route te vinden. We moeten duidelijk nog wennen aan de afritten in de VS. Maar vele wegen leiden naar het oosten en na ongeveer 2 uur zijn we van de freeway af en verandert het landschap. We rijden langs de vele, vele windmolens die ook anderen in hun reisverslag hebben beschreven. De tempertauur loopt geleidelijk op. We stoppen even om te tanken en wat kleine inkopen te doen in een Mexicaans winkeltje. Het is inmiddels 36 graden. Hierna weer verder, we rijden langs de noordkant van Joshua Tree NP en passeren een bord waarop staat dat er de komende 100 mijl (160 km) geen services zijn. Ik word er een beetje gespannen van. Er is weinig verkeer, het wordt steeds warmer en droger. Ongelofelijk dat er her en der in deze woestijn een soort van huisjes staan (krotjes is eigenlijk een betere benaming) waar nog mensen blijken te wonen. Wat een armoede. Na een tijdje zien we ook geen huisjes meer; het landschap is fascinerend en toch afwisselend ondanks de droogte. We proberen dit met de videocamera vanuit de auto vast te leggen. Op zeker moment is het 45 graden en willen we even uitstappen om die hitte te ervaren en wat foto's te maken. Het is een enorme sensatie om dit te ondergaan, maar wel voor heel even. We rijden snel door en het lijkt een eeuwigheid te duren voor we weer enigzins in de bewoonde wereld komen. We moeten over de Parker Dam naar Lake Havasu Citu waar we om 17.00 aankomen bij het Quality Inn & Suites Motel. Inmiddels is het 46 graden. Na het inchecken gaan we naar de kamer: heel ruim en netjes en ... met airco. We gaan even liggen, want zijn allemaal afgemat en moe door de hitte. We kiezen er voor om niet in het hotel te eten, maar iets te zoeken langs het meer. Misschien zijn deze eettentjes er wel, maar wij kunnen ze niet vinden. We gaan daarom maar een hamburger eten en weer snel naar de kamer. Het is haast niet te doen om buiten te komen; inmiddels 19.30 uur en nog zo heet, het is heel bijzonder. Ik ben door het slaaptekort helemaal afgedraaid en ga om 20.00 al slapen. De rest volgt snel. Morgen verder op weg naar de Grand Canyon. http://picasaweb.google.com/bartniek.