Dag 2: Los Angeles

De jetlag hakt er vooral bij mij (Lucia) goed in. Ik was om 02.00 wakker en kon daarna niet meer slapen. De anderen hebben tot zo'n 7.00 geslapen. Nadat we allemaal gedoucht hadden en Bert en Lida ook present waren zijn we met z'n zessen gaan ontbijten bij Denny's. Marcel en ik kenden deze keten al van onze reis naar Curacao vorig jaar: veel eten voor weinig geld. Joep en Marcel namen maar gelijk de Grand Slam. Als je deze hoeveelheden ziet en ook hoe druk het was, is het niet zo raar dat veel Amerikanen zwaarlijvig zijn.
Hierna gingen we terug naar het huis van Bert en Lida, waar zij de koelbox lieten zien die we mochten lenen: een hele grote, maar wel nodig. Hopelijk past-ie in de auto...
Wij zijn toen met z'n vieren naar Hollywood gereden. De jongens hadden een goed idee: ze gingen op de achterste bank zitten, klapten de stoelen van de middelste bak neer en hadden zo een riant bed in de auto gemaakt; die lijden niks. De auto hebben we geparkeerd op een parkeerterrein op Hollywood Boulevard, waarvandaan we meteen het 'Hollywoodsign' in de heuvels zagen en waar zo'n beetje de Walk of Fame start. Wij vonden het heel raar dat er zo weinig mensen / toeristen waren bij zo'n bekende bezienswaardigheid. Toen wisten we nog niet hoe lang die Walk of Fame is. Hoe dichter we in de buurt van het Kodaktheatre (waar de Oscaruitreikingen plaatsvinden) kwamen, hoe drukker het werd. Op 1 plaats was het heel druk: daar lag de Walk of Fame-ster van Michael Jackson. Veel mensen wilden met die ster op de foto, legden bloemen weg. Zijn leven en dood leeft nog behoorlijk hier in de stad. Het Kodaktheatre was leuk: winkeltjes, eettentjes. Niek heeft de eerste dag gelijk zijn zonnebril verloren, dus ging hier eens kijken voor een Ray Bann. Kostte omgerekend 80 euro, maar hij vond het toch nog te duur. Graumann's Chinese Theatre hebben we bekeken: van buiten tenminste. Op zich leuk om de geschiedenis die hier vastligt dmv de hand- en voetafdrukken van sterren in cement van lang geleden tot nu te bekijken. Het was vrij warm: zo'n 28 graden en ik werd behoorlijk moe, dus toen zijn we langs de andere kant van de boulevard terug naar de auto gelopen. Onderweg nog wat gegeten en gedronken bij Leila's; een Pizza & Deli-tentje. In de auto besloten we om een ritje te maken langs Beverly Hills en Rodeo Drive onder het motto: we zijn er nou toch. Op weg hierheen reden we langs Sunset Boulevard en tot grote vreugde van de jongens kwamen we langs enorme muziekwinkels: Joep had thuis al bekeken dat hij naar Guitar Center wilde voor een bepaald effectpedaal en daar was een megawinkel van deze keten. Aldus gestopt en zo'n anderhalf uur later (ik was ondertussen in m'n eentje op een terras wat gaan drinken, want ik werd gek van al die herrie) kwam hij weer gelukkig naar buiten met het effect wat hij wilde hebben. Alvast zijn verjaardagscadeau dan maar. Het prijsverschil met wat zo'n apparaat in Europa kost is behoorlijk. Niek heeft nog een supervette snare uitgetest, maar die kostte nog $ 529. Met enige vertraging zijn we toen als gepland langs Beverly Hills en Rodeo Drive gereden. Wat een verschil met de rest van Hollywood, alles even netjes, ruim en peperdure winkels. Grappig om eens te zien, meer ook niet.
Hierna weer terug naar Bert en Lida, inmiddels was het 18.30 uur. Zij hadden voor ons bij de AAA (de Amerikaanse ANWB) Toolbooks gehaald, waar alle bezienswaardigheden, hotels, restaurants, routes etc. per gebied / staat in zijn opgenomen: heel handig! We hebben 's avonds lekker buiten gezeten. Mijn neef Daniël kwam langs met zijn vrouw Donna en 2 kinderen. Het was heel gezellig. Joep was rond 21.30 weer in slaap gevallen, misschien ook wel omdat zijn oom Bert hem steeds biertjes geeft....;). Ik was zelf om 22.00 ook helemaal op. Niek en ik zijn toen naar bed gegaan, hopend op een langere nachtrust. Morgen begint de rondreis: heel spannend! http://picasaweb.google.com/bartniek.