Dag 15: Mammoth Lakes - Yosemite National Park

Vanochtend willen de jongens weer geen ontbijt, dus Mars en ik gaan weer samen op pad. Tegenover het hotel zit een bakkerij van Nederlandse herkomst Schats en daar gaan we ontbijten en broodjes halen voor de lunch en de jongens. Je kunt er Hollandse dingen kopen als vokkorenbrood, krentenbollen, harde broodjes. We kopen wat lekkere dingen, ontbijten snel en gaan als de jongens gedoucht zijn op pad. We besluiten om eerst naar de ghosttown Bodie te gaan, wat wat verder door ligt. Het is een stadje waar rond 1870 een goudader werd ontdekt en daarna in een paar weken tijd tot de op één na grootste plaats van de VS uitgroeide. Er zijn nog aardig waren huizen en andere gebouwen (school, kerk, hotels e.d.) bewaard gebleven. Het is groter dan wij vooraf verwacht hadden. Het is er nog steeds erg koud, maar we blijven er toch best een tijd. Hierna terug naar de Tiogapass, de Oostelijke toegang tot Yosemite NP. Het is dan inmiddels al 13.30. De Tiogapass is een prachtige weg, enorme rotsen, meertjes, heel erg mooi. We merken dat het rijden door Yosemite NP veel tijd kost: het is druk met verkeer en de wegen zijn erg bochtig. We willen in principe naar de vallei rijden om eventueel al een trail te doen. Onze TomTom geeft aan dat het motel wat we geboekt hebben (Cedar Lodge in El Portal, aan de westingang van het park) nog zo'n 4 uur rijden is. We stoppen bij de Bridevail waterval en lopen daar even naar toe. Het park is geweldig mooi. Het doet wat Europees aan, maar alles is veel groter (hoe kan het ook anders) en weidser. De enorme kliffen zijn deze keer niet rood van kleur maar 'gewoon' grijs. Inmiddels is het 17.00 uur. Volgens de navigator zullen we pas om 19.30 uur in het motel zijn, dus we besluiten die kant maar op te rijden. Morgen hebben we de hele dag om Yosemite nader te verkennen. TomTom is echter behoorlijk in de war hier; als we het park uitrijden zijn we al in El Portal. We moeten nog even zoeken naar Cedar Lodge, maar rond 18.00 zijn we er. Het is een groot complex, wat weinig uitstraalt. De kamers zijn wel erg groot en schoon, verder is het qua sfeer niet leuk: geen vriendelijk personeel bijvoorbeeld en massaal. We installeren ons en Niek gaat even liggen. Hij heeft weer veel last van moeheid, futloosheid en is energieloos. Daar heeft hij al maanden wisselend last van en nu door het rondreizen komt het denk ik weer terug. Rond 20.00 willen we gaan eten, maar zowel bij Cedar Lodge als bij een ander motel Yosemite View is er pas na een uur een plaatsje. We kopen in een plaatselijk winkeltje broodjes, yoghurtjes etc. en eten op de kamer. Foto's: http://picasaweb.google.com/bartniek.

Dag 14: Stovepipe Wells - Mammoth Lakes

Vanochtend willen de jongens uitslapen. Mars en ik gaan dus met z'n 2'en ontbijten. Rond 8.00 is er veel minder wind, wat het gelijk wat minder warm maakt. Na het ontbijt merken we dat de wind weer aantrekt. Terwijl de jongens gaan douchen, gaan Mars en ik naar de general store: een leuk winkeltje waar ik eindelijk een hoed koop. Hierna gaan we op weg naar Mammoth Lakes: we rijden nog een heel eind door de bergen van Death Valley. Ik had niet verwacht dat het landschap in dit park zo gevarieerd zou zijn. De temperatuur loopt al weer snel op naar boven de 40 graden. Als we hoger gaan zakt de temperatuur meteen naar zo'n 35. De omgeving is spectaculair, maar we stoppen nergens, want hoewel we maar zo'n 300 km moeten rijden, geeft de TomTom aan dat we daar 5 uur over doen. Het klopt wel dat het rijden door de bergen nkiet echt snel gaat, maar 5 uur duurt het niet. In Lone Pine stoppen we om wat te eten: een heel leuk plaatsje met een aangename temperatuur: 25 graden. Hierna gaan we v erder en merken dat de temperatuur steeds verder zakt. Als we rond 16.00 in Mammoth Lakes aankomen is het nog maar 13 graden: een verschil van 30 graden met waar we vandaan komen. Het is een echte wintersportplaats, waar voor ons weinig te beleven valt. We logeren in Motel 6: niet veel aan, maar alles wat je nodig hebt is er. We kunnen hier in elk geval wel een wasje draaien en hebben eindelijk internet, hoewel niet op de kamer. In de reisgids las ik dat er een outletcenter is en daar gaan we aan het begin van de avond heen: het blijkt tegenover het motel te zijn. Ook dit is weer niks, helaas. We gaan eten bij een erg goed Italiaans restaurant en daarna naar het motel: blog bijwerken en tv kijken. Het is inmkiddels echt koud: 8 graden. Achteraf hadden we beter in Lone Pine kunnen logeren denk ik, zag er gezelliger uit. Ik zit nu bij de receptie te werken aan het blog en hoor de receptioniste tegen de gasten vertellen dat het vandaag extreem koud is en dat het vanochtend zelfs even gesneeuwd had. Ook een cultuurshock vanuit Death Valley. Morgen gaan we naar Yosemite National Park, waar het hopelijk minder koud is. Foto´s worden nog ge-upload, maar dat is Niek zijn taak.

Dag 13: Las Vegas - Stovepipe Wells Village (Death Valley)

Vandaag verlaten we Sin City en vertrekken we naar Death Valley. We moeten vòòr 12.00 uitgecheckt zijn, wat net lukt. We willen eerst nog naar de Hoover Dam wat de andere kant op ligt. Achteraf gezien niet zo'n goede keus. We moeten in file naar de Dam, het is weer warm: 45 graden en bij de dam is het erg druk. Het is een enorm bouwwerk, evenals de brug die in aanbouw is boven de Coloradoriver. We lopen er even langs, bezoeken een winkeltje en gaan weer snel terug naar de koele auto. Inmiddels is het half 4 's middags en moeten we nog naar Death Valley. We zorgen dat we voldoende water voor ons zelf en brandstof voor de auto hebben, want in de woestijn is er niets. Het landschap is fascinerend: de droogte en zandverstuivingen: erg apart. Het gaat ook steeds harder waaien. We komen rond 19.30 uur aan: het is warm, maar vooral de hete wind maakt het zeer apart om te ervaren. We hebben onderweg al gegeten en bezoeken 's avonds nog even de saloon, waar de jongens een paar potjes poolen en een slecht gitarist een live optreden verzorgt. De kamer is ruim, niet zo schoon, maar de airco werkt gelukkig. De hitte is nauwelijks te dragen: alsof er een enorme föhn op je gericht staat. Stovepipe Wells Village ligt tegenover de zandduinen: het uitzicht is weer geweldig. Behalve een saloon is er een restaurant, een lounge waar een internetverbinding zou moeten zijn (die niet werkte) en aan de andere kant van de weg is een general store. We gaan rond 11.00 slapen, moregn gaan we naar Mammoth Lakes, op weg naar Yosemite NP.

Dag 12: Las Vegas

Vandaag hebben we eerst wat uitgeslapen; Las Vegas moet je vooral 's avonds en 's nachts meemaken. We ontbijten niet in het hotel: overal staan lange wachtrijen, maar bij Starbucks in de Fashion Show Mall. Hierna reserveren we kaartjes voor de show Mystère van Cirque de Soleil, die draait in het TI-hotel. Ze zijn erg duur, maar we willen de show graag zien. Vandaag willen we naar één van de outletcentra om wat te winkelen. We gaan met de bus, die erg vol is en het duurt nogal lang voor we erg zijn. Het blijkt dat het winkelcentrum niet in 1 gebouw is, wat ik verwacht had, maar aparte winkeltjes: er is dus geen airconditioning. Het is weer ontzettend warm en ondanks de sprinklers die overal staan niet echt weer om te winkelen. De outlet valt ook wat tegen (zoals outlets eigenlijk altijd doen). We gaan om 15.00 al weer terug, moe door het lopen en de hitte. We moeten ook al vroeg eten, want om 19.00 begint Mystère. We eten in het hotel bij Kaluhaville: erg goed en gezellig. Hierna gaan we naar de theaterzaal voor de show. Die is echt geweldig om mee te maken. Acrobatiek, ballet, dans, zang en met een komische inslag: fantastisch gewoon! Hierna willen we de rest van de Strip verkennen, voorbij het Bellagio. We bekijken nog New York, New York, het Luxor en het Excalibur. De laatste 2 zijn niet zo interessant, maar het kan er ook aan liggen dat we het wat moe worden. We besluiten om terug naar het hotel te lopen, wat nog zeker een uur duurt: om half 2 's nachts liggen we uitgeput en met blaren op onze voeten in bed. Vegas is fantastisch en uitputtend.

Dag 11: Zion - Las Vegas

Inmiddels is het 6 augustus en hebben we weer een internetverbinding. Met terugwerkende kracht dus. Deze dag gaan we naar Las Vegas. De kinderen hebben er veel zin in! Het is nog steeds erg warm. Na een rit door weer een prachtig landschap zien we opeens in de verte de Stratosphere en andere hoge hotels van Vegas liggen. We arriveren er rond 12.30 uur en kunnen gelijk inchecken. Ook hier is het erg warm, maar vooral: wat een cultuurshock! Een en al herrie en kitsch. De auto hebben we via Valetparking laten stallen. We hebben een kamer op de 6e etage van het Treasure Island hotel. Vanuit de hal waar het casino is komt een hoop geluid uit alle gokkasten. We gaan even naar de kamer om de spullen weg te zetten en vertrekken dan om de Strip te verkennen. Het TI hotel ligt zowat midden op de Strip, we lopen richting het Stratosphere en kijken onze ogen uit: waar zijn we in hemelsnaam in beland. De temperatuur loopt weer tegen de 40 graden; het lopen is dus nogal vermoeiend. Bij het Saharahotel is een achtbaan waar de jongens wel in willen. We gaan met z'n vieren naar boven : Mars en ik kunnen blijven kijken terwijl zij in de trein stappen. Er wordt het een en ander verteld en opeens wordt de terin met een rotgang weggeschoten. Ik schrik me helemaal kapot, wat een vaart! Binnen 2 minuten zijn ze weer terug: ze vonden het helemaal te gek. We besluiten om een buskaart te kopen die 24 uur geldig is, want we hebben geen zin meer om het hele eind terug te lopen. We gaan even naar de hotelkamer om wat bij te komen en gaan daarna de andere kant op om wat te eten en de strip v erder te verkennen. Als we klaar zijn met eten is het inmiddels donker en dan is Vegas op z'n best: wat een leven en licht, het is ongelofelijk! We gaan binnen bij Caesars Palace, een enorm hotel met een winkelcentrum er aan, met hele dure luxe zaken. Hierna lopen we naar het Bellagio wat er naast ligt; nou ja ernaast: de afstanden zeer enorm. We komen daar aan juist voordat de beroemde fonteinenshow begint. Het is inderdaad prachtig om te zien. Hierna steken we over en bekijken nog de hotels Paris en The Venetian. Bijna hotels zijn erg leuk om in rond te dwalen. Vooraf waren we wat sceptisch over zoveel nep en namaak en op zich is het dat ook, maar het heeft wel een hele leuke sfeer. De jongens vinden het fantastisch. Hierna gaan we nog met de bus naar Fremont voor de Fremont Street Experience. Dat viel ons wat tegen, wel een leuke sfeer daar, maar het lichtspektakel vonden we niet zo veel. Tegen die tijd (23.00) waren we ook wel een beetje klaar ermee, doodmoe van het lopen, de warmte en zoveel drukte. Met de bus weer terug naar het hotel waar we op 0.30 zijn gaan slapen. Morgen weer een dag.

Dag 10: Zion

Vandaag beginnen we de dag met een wasje bij de Zion Laundry. Hierna nemen we een ontbijt bij Oscar's Cafe. We nemen allemaal een gezond ontbijt: Marcel fruit met melk en Granola (een soort cruesli) en de jongens en ik fruit met toast en jelly. Hierna gaan we in onze hikinguitrusting met de free shuttlebus op pad. Het is al erg warm (we zijn weer aan de late kant), al zo'n 39 graden. We gaan dan ook de Riverside Walk doen: een makkelijke trail langs de rivier van zo'n 3,5 km heen en terug. Aan het einde gaat de trail over in de Narrows: een lange en inspannende trail waarvan het eerste deel door de rivier moet worden gelopen. We hebben het plan om deze dag ook nog de Weeping Rock trail of de Emerald Pools trail te doen. De wandeling langs de rivier is inderdaad erg makkelijk, maar erg mooi. De enorme rotswanden zijn indrukwekkend. De trail eindigt aan de rivier. We besluiten om een stukje van de Narrows te lopen. Met onze hikingschoenen aan lopen we de rivier in, aanvankelijk alleen maar nat tot en met de enkels. Het is best een onderneming, want de stenen waar je over loopt zijn soms erg glad en het is niet altijd goed te zien waar je je voeten weg zet. Veel mensen hebben een stok als steun: heel slim. Op een zeker punt is de rivier zo diep dat ik (met mijn ietwat geringe lengte) haast tot mijn middel in het water sta. Hierna gaan we nog een klein stukje verder en daarna weer terug naar het startpunt van deze trail. Ondanks de hitte blijven we behoorlijk nat en gaan dan ook met de shuttle eerst terug naar het motel om ons om te kleden en de schoenen te laten drogen; het is dan al 15.30 uur. Bij de ingang van het park is er een Giant Theatre, waar vanavond Ice Age 3 wordt vertoond in 3D. De jongens zijn wel een beetje klaar met de natuurparken, wij begrijpen dat wel, dus we reserveren kaartjes voor deze film en laten de andere geplande trails vallen. Bij het motel doen we onze natte spullen uit en de een na de ander valt in slaap voor een korte middagdut. Rond half 6 gaan we eten en daarna naar de film. Het is echt een leuke film en het effect van 3D maakt het nog leuker. Om 22.00 zijn we weer terug. Morgen naar Las Vegas.

Dag 9: Bryce - Zion National Park

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan omdat we om 9.40 al bij de Corral in Bryce NP moesten staan om te horen of we mee konden met paardrijden. Na ongeveer 3 kwartier werd duidelijk dat er nog maar 1 paard over was voor de ochtend. We zijn toen terug gegaan naar de reserveringsdesk om de betaling die we per creditcard al gedaan hadden ongedaan te laten maken. Hopelijk is dat goed gelukt. In het motel hadden we gezien dat er van daaruit ook horsebackriding mogelijk was, maar dan in de Red Canyon. Hier konden we mee voor een 2 uur durende rit vanaf 11.00 uur. We werden met een busje naar de Red Canyon gereden en moesten daar wachten tot de paarden terug waren. Tegen half 12 zaten we onze paarden. Ik vond het best eng, want ik zat (als kleinste) op het grootste paard. We kregen uitleg over hoe we moesten rijden ´Western like´, wat betekent 1 hand op de steun en in de andere hand de teugels vasthoudend. Links, rechts, stoppen en aansporen, we deden het allemaal of we nooit anders gedaan hadden. We reden met z'n vieren achter Kip aan onze gids door een prachtig landschap, wat door toeristen nog nauwelijks ontdekt lijkt te zijn. De paarden moesten omhoog, dat was niet zo eng, maar naar beneden ... was minder comfortabel. Kip zei tegen me dat wat me kon helpen was om te vertrouwen op het paard en dat heb ik toen maar gedaan. Niek reed helemaal achteraan op een paard Papoosh wat een beetje lui was. Hij bleef steeds achteraan. Mijn paard Sundance daarentegen wilde steeds het paard van Kip inhalen. Marcel zijn paard Breaker struikelde regelmatig over zijn eigen poten en het paard van Joep Lucy deed het heel goed. Af en toe stopten we even om foto´s te maken of als Kip iets te vertellen had (wat niet zo veel voorkwam). Hij vertelde op een punt dat we vlakbij de ´hide out´ van Butch Cassidy waren die hier vlakbij was opgegroeid als zoon van Mormonen. Het kan verkeren.
Na een uur ging mijn linkerknie al pijn doen, dus ik was blij dat we na anderhalf uur al op de startplek waren. Eenmaal van het paard af voelden we allemaal onze spieren goed. Nadat we weer bij onze auto waren gebracht gingen we gelijk door op weg naar Zion. Onderweg hebben we nog wat gegeten en tegen 17.00 waren we er. We moesten door het National Park om in Springdale waar we overnachten, te komen. We kregen dus gelijk een indruk van dit park. Heel erg mooi; in plaats van dat we bovenaan een canyon in keken, reden we nu in het dal en keken tegen de enorme rotswanden op. Het was er gelijk een heel stuk warmer, nl. 35 graden. Het motel was prima en gelegen in een toeristisch, maar gezellig aandoend plaatsje. Er zijn veel winkeltjes, motels en restaurantjes te vinden. Nadat we ons geìnstalleerd hadden heb ik eerst een was gedraaid in de laundry van Springdale. Hierna zijn Mars en de jongens nog even langs de winkeltjes gelopen en hebben daar slippers gekocht voor Joep, want die van hem waren aan het vergaan. Hierna nog wat relaxen en TV kijken en natuurlijk internetten. Nadat we ons opgefrist hebben zijn we 's avonds nog een ijsje gaan eten, want een maaltijd kon er niet meer bij.