Dag 24: Los Angeles - Amsterdam - huis

Vandaag nemen we afscheid van de VS. We staan een beetje op tijd op en pakken alles in en maken de huurauto leeg. Bert en Lida maken ondertussen het laatste ontbijt hier: hash brown (rösti) met een cheesesandwich; weer erg lekker. Rond 12.00 nemen we afscheid van Bert & Lida en rijden naar Alamo om de auto in te leveren. Dat gaat erg makkelijk: er wordt een korte blik in geworpen en we kunnen met de shuttle gelijk naar LAX. Omdat we online al ingecheckt zijn, hoeven we niet zo lang te wachten bij de Fast Bag Drop. De koffers moeten we hierna naar ee X-raystand brengen en vandaar uit gaan ze naar het vliegtuig. We hebben nog veel tijd over, dus drinken even wat en daarna willen we taxfree gaan shoppen. We gaan daarom langs de douane, maar door de renovatie van het vliegveld is er weinig te shoppen. Een paar kleine winkeltjes waar maar weinig verkrijgbaar is. Gevolg is dat we al voor 14.00 bij de gate zitten. Vliegen is vooral wachten, daarom houd ik er niet zo van. We hebben weer 4 stoelen in het midden van het toestel een beetje achteraan. We mogen dus al snel er in. De terugtocht duurt maar 9 uur en 15 minuten (heen was 11 uur), dus dat valt mee. Alles gaat prima, alleen kunnen we geen van allen slapen. Marcel lukt het om een uurtje te dutten, dus nogal moe komnen we aan op London Heathrow, waar 2 uur later de vlucht naar Amsterdam vertrekt. Ook hier even wat drinken; Niek en Marcel gaan nog wat winkels bekijken, Joep en ik willen alleen maar zitten (wachten). Om 12 uur stijgen we op en al om 14.00 (in Engeland is het 1 uur vroeger) landen we al op Schiphol. Het is echt een hele korte vlucht. We moeten wel vrij lang op de bagage wachten, maar om 15.00 staan we dan eindelijk buiten: terug in Nederland; altijd een beetje een afknapper in het begin. Marcel zet zijn telefoon aan en heeft een voicemailbericht van de kennel waar onze hond Ted verblijft: of we hen willen bellen. Ik ben gelijk bezorgd en bel ze snel op, terwijl Mars de auto op haalt. Het blijkt dat Ted een flinbke oorontsteking heeft waarbij zijn oorflap helemaal dik is. De vraag is of we hem zo snel mogelijk kunnen halen zodat we er dezelfde dag nog mee naar de dierenarts kunnen gaan. We spreken af dat we hem onderweg oppikken en maar zien waar we hem in de auto laten. De bagageruimte is nl. vol en Ted is voor een labrador best groot, maar we willen hem natuurlijk zo snel mogelijk hebben. Als we in de kennel aankomen vertelt de eigenaar dat hij denkt dat Ted een bloedoor heeft en dat hij het verstandig vindt als we hier niet te lang mee wachten. ted wil niet eten en heeft er pijn aan. Ahhhhh zielig; ik was stiekem wel opgelucht, want ik dacht dat er iets ergers aan de hand zou zijn. We proppen Ted op de grond bij de achterbank en gaan 's avonds met hem naar de dierenarts. Hij heeft inderdaad een bloedoor, dat de arts puncteert. Het doet erg pijn, evenals de injectie met corticosteroiden. Nog een kuurtje en als het goed is moet hij binnen en week weer opgeknapt zijn. Niet zo'n leuke thuiskomst, maar we zijn blij dat het nu gebeurt en niet als we net weg zijn. Thuis alles wassen, uitpakken opruimen, de post lezen e.d. Kortom: we zijn weer thuis!

Dag 23: Los Angeles (Universal Studios)

Vandaag gaan we naar Universal Studio's. Nadat Bert en Lida weer lekkere pancakes als ontbijt hadden gebakken hebben we online 'front-off-line-passes' besteld, zodat we overal gelijk door kunnen lopen en niet in de rij hoeven te wachten. Ze zijn erg duur, maar omdat het zaterdag is willen we het risico niet lopen om maar weinig te kunnen zien ivm wachttijden. Ook de normale tickets zijn nl. duur. We komen rond 11.00 uur aan en nemen ook maar gelijk een plek op 'prefered parking', ook wat duurder maar we reden zo de lange rij wachtenden voorbij. Eenmaal binnen werden de passen voor ons gemaakt, die je de hele dag aan een koord om je nek hangt en konden we het park in. Het was enorm druk: het park heeft een Upper Lot en Lower Lot die met roltrappen met elkaar in verbinding staan. We beginnen met de studiotour en ondervinden meteen al het voordeel van ons FOL-pas: we lopen zo door en zitten binnen 5 minuten in een treintje dat ons naar de 'Back Lot' voert. Hier staan de echte studio's waar films en series worden opgenomen en zijn allerlei huizen, dorpjes etc. nagemaakt voor de buitenopnames. Het is een leuke tour, die inzicht geeft in hoe een en ander in zijn werk gaat. We komen langs het motel van Norman Bates uit 'Psycho', langs een rampenscene uit 'War of the worlds'. We gaan 1 studio in waar een metrostation is nagebouwd en waar natuurlijk op dat moment van alles gebeurt: er onstaat kortsluiting, er komt een tankwagen het station inschuiven, een andere metro ramt bijna onze trein etc. Allemaal mooie special effects, was leuk. Hierna gaan we naar de Simpsons Ride. Niek en Joep gaan eerst alleen om uit te testen of ik er wel in durf. Ze komen breeduit lachend er weer vandaan; ze vonden het geweldig leuk en helemaal niet eng. Dus gingen we daarna met z'n vieren. Met de FOL-passen loop je zo langs de wachtrijen; het voelt wel een beetje asociaal aan, maar het is toch vooral héél prettig. De Simpsons Ride is een simulator waar je met 2 x 4 personen in een karretje zit wat niet rijdt maar voortdurend met de getoonde Simpsonsfilm mee beweegt. Ik heb een groot deel van de ride m'n ogen dicht of kijk naar achter waardoor duidelijk wordt dat we stilstaan en niet echt in een achtbaan, bootje of door de lucht zweven. Het is erg realistisch en vooral ook heel komisch. Aan het eind van de dag gaan we nog een keer en dan houd ik mijn ogen wat meer open. Hierna gaan de mannen naar terminator 3: was niet zo bijzonder. We zien nog een 4-D film van Shrek, lopen door het House of Horrors, waar allerlei enge wezens uit verschillende films de bezoekers de stuipen op het lijf jagen (vooral mij, heel vreemd). We bekijken een optreden van de Bluesbrothers, overal is wat te zien en vooral te horen: er is veel muziek door elkaar te horen. Hierna gaan we naar de Lower Lot voor de Jurrasic Parc Ride. Ik vraag vooraf nog of het een achtbaan is, maar de medewerker zegt dat het een boottochtje is met aan het eind een 'drop': een val van 84 ft naar beneden. Je kunt buitenlangs het bootje wel zien, maar vanaf hoe hoog en hoe steil, dat ondervinden we pas als we er zelf inzitten. Tijdens het tochtje word je al wat nat door 'spuitende' dino's. Ik kan er weinig van genieten omdat ik al helemaal angst heb voor het eindstuk. Op een gegeven moment gaan er allerlei alarmbellen af en telt er iemand af van 10 naar 0 en dan stort het bootje loodrecht 30 meter naar beneden door het water en komt met een enorme plons in een grote plas neer. We zijn echt klets en kletsnat en vooral: m'n hart zit in mijn keel en mijn benen zijn helemaal bibberig. Heel leuk en mooi gemaakt, maar niet voor mij bedoeld helaas: wat was dat eng! We zien nog een spectaculaire show van Waterworld en de mannen gaan nog in de Mummy Ride en rond 18.15 gaan we weer richting Manhattan Beach. We hebben nl. afgesproken om 19.00 weer terug te zijn, omdat we Bert en Lida mee uit eten nemen. Onderweg is het echter erg druk en staan we geregeld vast. Ik bel hen even en het blijkt dat zij zelf ook in de file staan. De reservering is pas om 20.00 dus we hebben hopelijk genoeg tijd. Uiteindelijk zijn wij als eerste bij hun huis en als ook zij arriveren gaan we gelijk door naar het restaurant. We eten er heerlijk en zitten er gezellig. 's Avonds printen we nog even de boardingpassen uit, want morgen is het tijd om te gaan.

Dag 22: Santa Barbara - Manhattan Beach

De reis zit er bijna op, maar eerst nog 2 dagen rondom LA. We vertrekken om 10.00 richting Manhattan Beach, naar Bert en Lida. We zou ongeveer 2 uur rijden zijn als het niet druk is. Ondanks het feit dat het vrijdag is rijden we vlot door. Onderweg bel ik Lida even om door te geven hoe laat we er zullen arriveren. Rond 12.00 zijn we er. We zitten met Lida gezellig buiten; Bert is aan het werk. Het weer is inmiddels veranderd: de zon schijnt volop. Joep wil graag nog een keer naar Guitar Center en omdat er op 5 km afstand een filiaal is gaan we de Bruijnen er weer heen. Rond 16.00 komt Bert thuis, we drinken nog wat als iedereen weer terug is en rond half 6 vertrekken we naar hun zoon en mijn neef Paul die in Ventura woont. Omdat de snelweg druk zal zijn rond dit uur en omdat de Pacific Highway erg mooi is rijden we daarlangs. Het is inderdaad een mooie weg, langs de Santa Monica Pier en Malibu waar leuke optrekjes staan van filmsterren en andere rijken der aarde. Ook deze weg is af en toe druk en tegen 20.00 komen we bij Paul en Kimberly aan. Hun oudste dochtertje Anneke is nog op. We bestellen eten bij de Thai, zitten gezllig even bij elkaar en rond 22.00 gaan we weer terug, deze keer over de snelweg. Als we in Manhattan Beach aankomen drinken we nog wat op het terras en tegen 01.00 liggen we op bed. Morgen gaan we naar Universal Studio's.

Dag 21: Santa Barbara

Het plan was om vandaag te chillen, wat aan het strand te liggen en niets te hoeven. Helaas als we opstaan is het grijs en niet zo warm. Na het inclusieve, maar zeer sobere ontbijt gaan we met z'n vieren de stad in. De temperatuur is wel redelijk, maar alles id grijs. Jammer, niet alleen van de plannen, maar in zonnige staat ziet alles er ook leuker uit. We lopen helemaal tot aan de kust naar Stearn's Warf. passeren vele mooie winkel en restaurantjes. Santa Barbara is echt een hele mooie en gezellige plaats. Er is veel aandacht besteed aan het uiterlijk van de stad. Er zijn ook erg veel zwervers valt ons op en je ontkomt niet aan de Spaanse invloed. Dat maakt het juist zo gezellig en sfeervol. Als we wat rondgekeken hebben op de werf gaan we met een elektrisch busje wat alleen maar State Street op en neer rijdt voor $ 0,25 per persoon weer terug. Tegenover ons motel is een Deli waar o.m. drank en snadwiches worden verkocht. Het is een drukke goed lopende zaak. Je kunt helemaal je eigen sandwich samenstellen (soorty brood, welk beleg, welke kaas, groente, saus etc). We bestellen er 4 en eten die op de kamer op. Als ik langs de parkeergarage loop zie ik een Nederlands gezelschap wat we vanaf Mammoth Lakes steeds tegenkomen: eerst daar in de pizzeria, daarna in Cedar Lodge bij Yosemite, Niek zag ze vervolgens bij het Hard Rock café in San Francisco, waar wij aan het lunchen waren en nu zijn ze hier in hetzelfde hotel als wij ingecheckt en hebben ze de kamers naast ons. Echt heel gek: dat je hetzelfde rondje volgt oké, maar in dezelfde motels en restaurants is toch wel heel toevallig.
Het weer lijkt wat beter te worden, er is geregeld wat zon te zien, dus we besluiten toch naar het strand te gaan, hoewel de jongens het maar raar vinden, beetje lezen, beetje slapen. Met het busje gaan we op pad en installeren ons op het brede zandstrand, waar maar weinig mensen zijn. In het begin gaat het nog, hoewel ik de enige ben die in bikini ligt: de de Bruijnen houden hun kleren aan. Na een uurtje krijgen Niek en ik het echt koud, dus om kwart voor 4 stappen we weer op met het busje richting motel. Onderweg stappen we uit bij de Apple-store: Niek wil weten hoe duur zijn pas in nederland aangeschafte Macbook Air is en Marcel is erg geïnteresseerd in de i-Phone, waarvan hij hoopt dat die hier veel goedekoper is. In eerste instantie lijkt dat ook zo, maar in hele kleine lettertjes staat dat er voor die $ 199 een abonnement bij hoort. We lopen verder naar het motel waar we nog even wat lezen, zelfs Niek is begonnen in een boek dat hij met zijn verjaardag van zijn schoonfamilie heeft gehad. We douchen even het zand van ons af en rond 19.00 lopen we terug om te eten. De stad ziet er weer sfeervol uit en we belanden in hetzelfde restaurant als gisteren: goed eten voor een redelijke prijs en er is plaats op het terras. Ook deze keer is er live muziek, gelukkig van veel betere muzikanten: 2 gitaristen. We blijven nog even luisteren en lopen om 21.00 weer terug naar het motel. Morgen gaan we terug naar LA en Bert en Lida. Foto's: http://picasaweb.google.com/bartniek.

Dag 20: Monterey - Santa Barbara

Vandaag hebben we een lange, maar mooie rit voor de boeg. We willen via de highway 1, die langs de kust loopt naar Santa Barbara. We doen nog even wat boodschappen bij een Mexicaanse supermercator en bij de drogist haal ik een middel tegen insectenjeuk, want Niek is echt helemaal lek gebeten. Op zijn elleboog zitten er zeker 10, op z'n rug wel 20. Hij wordt gek van de jeuk. Om 11.00 beginnen we met de 17 miles drive van Monterey door een bos naar Carmel (bekend van oud-burgemeester Clint Eastwood), waar ik een en ander over gelezen heb op het amerikaforum. Helaas hangt er een stevige mist, dus uitzichten zijn nauwelijks aanwezig. De rit duurt ook enorm lang langs dure woningen, golfbanen en hier en daar een lodge. Het valt mij erg tegen, maar kan ook door de mist komen. Na een uur zijn we aangekomen bij de gate to hwy 1: ook deze weg ligt in de mist. Na een uur begint Joep achterin misselijk te worden van al het bochtenwerk en hoewel ik zelf rijd krijg ik ook wat last (normaal heb ik dat alleen bij meerijden). We besluiten zo snel mogelijk via de snelweg te gaan, maar dat lukt pas na 178 km. Eenmaal op deze weg kun je er niet meer vanaf, tenzij via hele dunne kronkelweggetjes, dus dat schiet ook niet op. Af en toe is er wel iets te zien door de mist. Het is eigenlijk raar: zo rijd je door de zon en even later is het weer supermistig en 10 graden kouder. We stoppen bij de plek waar veel zee-olifanten uitrusten en lekker liggen te zonnen. Grappige beesten zijn dat. Het is dan inmiddels 15.00 en we moeten nog een eind. Uiteindelijk komen we rond 18.00 aan bij ons motel El Prado Inn in Santa Barbara. Het ligt aan het eind van de hoofdstraat en ziet er van buiten in elk geval mooi uit. We parkeren in de overdekte garage en krijgen een kamer op de 3e etage. Met zo'n rollboy kunnen we alle bagage meenemen. Als we de deur openen weten we niet wat we zien: een enorm grote kamer, met 2 grote bedeen, een hele zithoek en nog een hoekje met 2 fauteuils en een mooie badkamer. Ik had wat reviews gelezen over dit motel en vrijwel allemaal vonden ze de prijs-kwaliteitverhouding erg goed. Voor Santa Barbarabegrippen is dit één van de goedkopere motels. ´s Avonds willen we het stadje verkennen en wat gaan eten, maar de jongens willen niet mee. Ze zijn erg moe en gaar van de reis en hebben geen honger; we laten het maar zo. Marcel en ik lopen State Street door en die wordt steeds gezelliger: overal sfeervolle restaurantjes, mooie winkels, doorloopjes en banken. Santa Barbara is echt een mooie en gezellige plaats. We gaan eten bij de State & A bar en restaurant en kunnen op het terras zitten (er is verwarming). Ondertussen wordt er van alles opgesteld voor een band die gaat spelen: altijd leuk natuurlijk. Het eten is erg goed en als we onze koffie en thee hebben begint de band - allemaal goeie vijftigers - te spelen. Ze zijn zo slecht dat we bijna moeten lachen. In elk geval voor ons geen reden om langer te blijven. We lopen nog even verder State Street af, gezellig om een keer met z'n 2'en te zijn. Alles is anders aan deze vakantie, dus dat ook: andere jaren kunnen de kinderen en wij meer onze eigen gang gaan. Nu zijn we voortdurend met 4'en. We lopen weer terug en hopen dat het morgen zonniger weer zal zijn, zodat we naar het strand kunnen. Foto's: http://picasaweb.google.com/bartniek

Dag 19: San Francisco - Monterey

Vandaag moeten we op tijd vertrekken, want we moeten nog z'n 2,5 uur rijden naar Monterey, waar we uiterlijk om 13.30 uur de tickets kunnen halen voor de tocht Whale Watching. Onderweg moet één van ons altijd plassen, deze keer is het de jarige Joep. In Amerika zijn er geen grote tankstations langs de snelwegen (tenminste niet langs die wegen waar wij rijden). Na enige tijd gaan we dus maar gewoon de weg af een plaatsje in en bij de lokale Aziatische supermarkt mag hij gebruik maken van de 'restroom'. We kopen er gelijk weer onze dagelijkse een zak ijsblokjes voor de koelbox en wat flesjes drinken. Om 12.45 komen we aan bij Fisherman's Warf in Monterey: lijkt iets op die van SF, maar dan veel kleinschaliger en eigenlijk ook gezelliger. We halen onze tickets af, eten nog even iets, waarbij ik een pilletje tegen reisziekte neem en kunnen om 13.50 aan boord. We zijn gewaarschuwd voor de kou en wind op de oceaan dus we hebben lange broeken, mouwen en vesten aan (ik 2). Aan de kade zien we al veel zeehonden, zeeleeuwen, pelikanen en in de zee ontzettend veel kwallen - soms enorm grote - zwemmen. We moeten zo'n dik uur varen op volle zee voor we wat zien. Het eerste dier is zeer zeldzaam: een leatherback seaturtle. Een enorme zeeschildpad die blijkbaar nog klein van formaat is. We hebben aan boord een goede gids; een biologe die veel weet over alles wat we zien. Even later, als we over de Monterey Canyon zijn gevaren wordt de zee 1000 meter diep en vanaf hier kunnen we walvissen zien. En ja hoor er spuit vanalles uit de oceaan, we zien de ruggen van de Humpback Whales en als ze gaan duiken de staarten. Het is prachtig om te zien. Ondertussen hangt 1 vrouw al een tijdje over de reling te braken. De rest van de reis ligt ze met een zakdoek voor haar gezicht op een bankje. Dan duurt deze tocht wel heel erg lang. Het is goed koud op de boot. De zee is vrij rustig, maar toch schommelt de boot behoorlijk heen en weer. Marcel staat als een volleerde DiCaprio vooraan en maakt mooie foto's. Om 17.15 zijn we weer terug, waar we nog een zeeotter zien. Hierna bespreken we nog een tafel in een restaurant voor 19.30 en gaan inchecken in het motel. We hebben weer een motel 6: voldoende voor 1 nacht. Niek gaat even douchen, ik draai nog eens een wasje en om half 8 zijn we weer terug op de werf. Het eten is lekker en het restaurant is gezellig. In Amerika krijg je je eten heel snel, dus om 21.00 staat we alweer buiten. Het is inmiddels donker, waardoor de werf nog sfeervoller aanvoelt. We lopen er nog wat rond en gaan terug naar het motel. Morgen naar Santa Barbara.
Foto's op http://picasaweb.google.com/bartniek

Dag 18: San Francisco

Voor vandaag hebben we een tour geboekt naar Alcatraz. We staan vroeg op, halen wat ontbijt beneden (koffie, thee, sap en bananen) en vertrekken rond 8.15 naar Pier 33. We kunnen snel de tickets afhalen en ook al vrij snel boarden. Stipt om 9.30 vertrekt de boot naar het eiland Alcatraz. Het is lekker weer, maar de wind is vrij fors; ik ben blij dat ik een vestje aan heb (als enige overigens). We hebben een foldertje gekregen met wetenswaardigheden over de gevangenis en eenmaal op het eiland aangekomen kunnen we naar boven lopen (nog best een steile trip) om de audiotour op te halen. Deze is in verschillende talen beschikbaar, ook in het Nederlands. Het werkt echt goed: je hoort voortdurend welke kant je op moet en wat er daar te zien is met achtergronden. Iedereen kan in zijn eigen tempo alles bekijken. We vinden de tour allemaal erg indrukwekkend. Joep zei: 'je zou bijna medelijden krijgen met de gevangenen'. Ook voor het personeel destijds moet het vreselijk zijn geweest om in zo'n omgeving te moeten werken. Sommigen woonden op het eiland met hun gezin; het was een dorp op zich. We gaan met de boot van 12.00 weer terug en gaan eerst wat eten bij het Hardrock Café bij Pier 39. Het is weer een zware lunch! We lopen nog even langs wat winkeltjes om voor mij een zonnebril te kopen, want mijn ouwe was enorm beschadigd. Hierna gaan we even terug naar het motel om te bekijken wat we verder gaan doen. We willen natuurlijk nog naar de Golden Gate Bridge en omdat het alweer 15.00 uur gaan we er met de auto heen. Wat blijkt: als we er bijna zijn is de beruchte mist op komen zetten en is van de brug weinig meer te zien. We rijden er overheen; Marcel maakt wat foto's, maar een uitzicht is er niet. Heel maf: van over de heuvels komt er een enorme golf van mist die de hele baai onzichtbaar maakt. Hierna rijden we naar downtown: Union Square. Het lukt ons niet om de parkeergarage die we op het oog hadden te vinden (wat is dat toch altijd..?), dus we parkeren ergens wat verder weg bij het museum voor Moderne Kunsten; een mooi gebouw. Onderweg rijden we langs Chinatown: ongelooflijk de hoeveelheid winkeltjes én Chinezen hier, straat na straat. Na enig zoeken vinden we Union Square: een leuk plein met dure winkels er om heen. We drinken wat op een terrasje, lopen er nog wat rond en gaan dan terug naar de auto. Alle de Bruijnen willen erg graag naar het Guitar Center, maar ik heb daar geen zin in. Ik laat me afzetten in het motel, zodat ik dit blog bij kan werken en zij gaan naar de muziekwinkel. Als iedereen weer in het motel is willen de jongens nog wel wat eten. Marcel en ik hebben geen hinger, dus zij gaan samen op pad naar de KFC/Taco Bell, zo'n 20 minuten lopen. We blijven allemaal op tot 24.00, want dan is Joep jarig. Zijj cadeau had hij al gehad, maar voor de gelegenheid pakken we het in. We hebben vandaag ook nog een kaart en een nieuw oortelefoontje voor zijn MP3 gekocht (ouwe zat een breuk in) en het laatste flesje Corona voor hem bewaard. Morgen vertrekken we naar Monterey, waar we om 13.30 weer present moeten zijn bij de Fisherman's Warf daar. We gaan dan zo'n 3 à 4 uur de oceaan op om te gaan Whalewatchen. Vooraf maar een reispilletje slikken denk ik.
Foto's op http://picasaweb.google.com/bartniek